Kąpiele podstawą zdrowia

Charakterystyka kąpieli

Kąpiel to mycie ciała płynem, zwykle wodą lub roztworem wodnym, lub po prostu zanurzenie ciała w wodzie. Może być wykonywana dla higieny osobistej, rytuałów religijnych lub celów terapeutycznych. Analogicznie, zwłaszcza jako działalność rekreacyjna, termin ten stosuje się również do kąpieli słonecznych i kąpieli morskich. Kąpiel może odbywać się w każdej sytuacji, w której znajduje się woda, od ciepłej do zimnej. Może odbywać się w wannie lub pod prysznicem, może też znajdować się w rzece, jeziorze, wodopoju, basenie lub morzu lub innym zbiorniku na wodę takim jak brodzik. Pojęcie aktu może się różnić. Na przykład rytualna kąpiel religijna jest czasami określana jako zanurzenie, użycie wody do celów terapeutycznych można nazwać terapią za pomocą wody lub po prostu hydroterapią, a dwa główne rekreacyjne zajęcia wykonywane w wodzie są znane jako pływanie w pław oraz na np. łodzi.

Świadomość społeczna

Opinia publiczna na temat kąpieli zaczęła się zmieniać w połowie i pod koniec XVIII wieku, kiedy autorzy poradników o tematyce zdrowotnej argumentowali, że częste kąpiele mogą prowadzić do lepszego zdrowia. Dwie angielskie prace na temat medycznych zastosowań wody zostały opublikowane w XVIII wieku, które zainaugurowały nową modę na kąpiele terapeutyczne. Jednym z propagatorów nowego zastosowania wody był Sir John Floyer, lekarz z Lichfield, który zbadał historię zimnych kąpieli i opublikował książkę na ten temat w 1702 r. wydano sześć edycji tej książki w ciągu kilku lat, a tłumaczenie tej na język niemiecki zostało w dużej mierze zaczerpnięte przez dr J. S Hahna ze Śląska, jako podstawa jego książki zatytułowanej,,O uzdrawiających walorach zimnej wody, stosowanej wewnętrznie i zewnętrznie, jak udowodniono doświadczeniem” , opublikowanej w 1738 r.

Rewolucja wodna

Drugą tego typu popularną pracą była publikacja dr Jamesa Currie z Liverpoolu z 1797 r. Na temat stosowania gorącej i zimnej wody w leczeniu gorączki i innych chorób. Została również przetłumaczony na język niemiecki przez Michaelisa (1801 rok) i Hegewischa (1807 rok). Tymczasem pisma Hahna wzbudziły wiele entuzjazmu wśród jego rodaków, organizacji, które powstawały w całym kraju, aby promować medyczne wykorzystanie wody; a w 1804 profesor E. F.C. Oertel z Anspach opublikował je ponownie i zwiększył tym samym świadomość ludzi na temat pozytywnego wpływu wody na zdrowie, bezwarunkowo pochwalając picie wody jako lekarstwo na wszystkie choroby oraz zalecając domową kurację jaką zapewnia zwykły brodzik i trochę wody.